Bitwa pod Wiedniem (12 września 1683) to decydujące starcie militarne, które zmieniło bieg historii Europy. Jan III Sobieski, dowodząc połączonymi siłami polsko-cesarskimi, pokonał liczniejszą armię turecką pod wodzą Kara Mustafy. Turcy oblegali Wiedeń przez dwa miesiące. Miasto było na skraju upadku. Przełomowym momentem była słynna szarża polskiej husarii, która rozgromiła wojska osmańskie.
Najważniejsze informacje:- Armia turecka liczyła 150-300 tysięcy żołnierzy
- Siły sprzymierzone pod wodzą Sobieskiego - około 70 tysięcy
- Obrońcy Wiednia dysponowali zaledwie 30-35 tysiącami żołnierzy
- Turcy stracili 10 tysięcy żołnierzy, siły sprzymierzone - 1,5 tysiąca
- Bitwa zatrzymała ekspansję Imperium Osmańskiego w Europie
- Zwycięstwo umocniło pozycję Polski na arenie międzynarodowej
- Kara Mustafa został zmuszony do ucieczki z pola bitwy
Data i miejsce bitwy pod Wiedniem
Bitwa pod Wiedniem rozegrała się pod murami stolicy Austrii. Wiedeń stanowił kluczową twierdzę broniącą dostępu do środkowej Europy. Miasto było otoczone potężnymi fortyfikacjami. Odsiecz wiedeńska rozpoczęła się rankiem 12 września 1683 roku. Data bitwy pod Wiedniem zbiegła się z momentem, gdy obrońcy miasta byli już na skraju wyczerpania.
Dlaczego doszło do bitwy pod Wiedniem
Imperium Osmańskie dążyło do poszerzenia swoich wpływów w Europie. Turcy wykorzystali osłabienie Austrii przez konflikty z Francją. Wiedeń stanowił bramę do dalszej ekspansji na zachód.
Europa była wówczas podzielona wewnętrznymi konfliktami. Papież Innocenty XI aktywnie zabiegał o utworzenie koalicji antytureckiej. Król Polski Jan III Sobieski zdecydował się przyjść z pomocą cesarzowi Leopoldowi I.
Czytaj więcej: Kim był Herakles - bohater mitologii greckiej, jego czyny i legendy
Kto dowodził wojskami podczas odsieczy wiedeńskiej
Kiedy była odsiecz wiedeńska, naczelne dowództwo objął Jan III Sobieski. Polski król miał już za sobą wiele zwycięskich bitew z Turkami. Sobieski opracował mistrzowski plan ataku z wzgórz Kahlenberg.
Kara Mustafa był pewny zwycięstwa i zlekceważył siły przeciwnika. Turecki wódz rozproszył swoje siły wokół Wiednia. Jego błędna ocena sytuacji przyczyniła się do klęski.
| Aspekt | Jan III Sobieski | Kara Mustafa |
| Doświadczenie | Liczne zwycięstwa nad Turkami | Brak większego doświadczenia |
| Liczebność wojsk | 70 000 żołnierzy | 150 000-300 000 żołnierzy |
| Strategia | Skoncentrowany atak z wzgórz | Rozproszenie sił |
Siły zbrojne obu stron
Armia sprzymierzonych liczyła około 70 tysięcy żołnierzy. W jej skład wchodziły wojska polskie, austriackie i niemieckie.
Turcy dysponowali армią liczącą od 150 do 300 tysięcy wojowników. Siły osmańskie były rozproszone wokół miasta.
- Polska husaria
- Piechota niemiecka
- Artyleria austriacka
- Janczarzy tureccy
- Sipahowie (turecka jazda)
Przebieg odsieczy wiedeńskiej
Wojska sprzymierzone zgromadziły się pod Tulln. Przeprawa przez Dunaj zajęła dwa dni. Sobieski zdecydował się zaatakować z wzgórz Kahlenberg.
Która była bitwa pod Wiedniem pokazała mistrzowski plan taktyczny. Rankiem rozpoczęło się natarcie prawego skrzydła wojsk cesarskich. Centrum sił sprzymierzonych związało główne siły tureckie.
Decydujący moment nastąpił po południu. Sobieski osobiście poprowadził atak polskiej husarii. Turcy nie wytrzymali uderzenia i zaczęli uciekać.
Atak polskiej husarii
Husaria uderzyła ze wzgórza Kahlenberg około godziny 18. W szarży wzięło udział około 3000 husarzy. Impet ataku był tak potężny, że przełamał szyki tureckie.
Turcy wpadli w panikę na widok nacierających husarzy. Kara Mustafa próbował organizować obronę. Atak był jednak tak gwałtowny, że wojska osmańskie rzuciły się do ucieczki.
Straty w bitwie pod Wiedniem
Turcy stracili około 10 tysięcy żołnierzy. Wielu kolejnych zginęło podczas chaotycznego odwrotu.
Straty wojsk sprzymierzonych wyniosły około 1500 zabitych. Głównie były to ofiary walk w pierwszej fazie bitwy.
- Cały obóz turecki z zaopatrzeniem
- 173 działa
- Sztandar Proroka
- Namiot wielkiego wezyra
Znaczenie bitwy pod Wiedniem
Bitwa pod Wiedniem zatrzymała ekspansję turecką w Europie. Prestiż Imperium Osmańskiego znacząco podupadł.
Jan III Sobieski zyskał sławę w całej Europie. Polska umocniła swoją pozycję międzynarodową.
Zwycięstwo ocaliło chrześcijańską Europę. Rozpoczął się powolny schyłek potęgi tureckiej.
Historyczne zwycięstwo Polski, które zmieniło losy Europy
Bitwa pod Wiedniem z 12 września 1683 roku stanowiła przełomowy moment w historii Europy. Pod dowództwem Jana III Sobieskiego, połączone siły polsko-cesarskie liczące 70 tysięcy żołnierzy pokonały znacznie liczniejszą armię turecką, która liczyła nawet 300 tysięcy wojowników.
Kluczowym momentem odsieczy wiedeńskiej była legendarna szarża polskiej husarii, która przełamała szyki wroga i zmusiła Turków do panicznej ucieczki. Straty nieprzyjaciela były ogromne - 10 tysięcy zabitych żołnierzy, podczas gdy wojska sprzymierzone straciły zaledwie 1500 ludzi.
Triumf pod Wiedniem nie tylko ocalił stolicę Austrii, ale też powstrzymał ekspansję Imperium Osmańskiego w Europie. To zwycięstwo umocniło pozycję Polski na arenie międzynarodowej i rozpoczęło proces stopniowego upadku potęgi tureckiej.
